九霄手游娱乐攻略大全图文九霄手游娱乐攻略大全图文

游戏简介

九霄手游是一款由九霄游戏公司开发的的动作角色扮演游戏,画面精美，玩法丰富，深受玩家喜爱，游戏以修真、玄幻为背景，玩家可以在广阔的游戏世界中 freely探索，结识志同道合的伙伴，一起闯荡修真世界。

游戏中的角色分为三大职业： hovered-overoveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroverover